Nese agradecemento sempre incardino a figura de don Manuel Rodríguez López, xa que non concibiría a colectividade galega de Cataluña sen as súas crónicas daquelpresente que relatou para a prensa e…
Opinións sobre MRL
Falan os amigos
Opinións
Comments from some important figures
Comments
Hablan los amigos
Opiniones
Parlen els amics
Opinions
Convertíuse nun comunicador do vivir cotián dos galegos do exterior, da emigración, da diáspora, a quenes retratou nos seus libros "Galegos en Catalunya". Alleo á liña espida dos intereses…
Gracias a todos por la web de Manuel, en contados casos, los familiares o herederos de poetas son tan generosos en la difusión o se molestan en dejar constancia para siempre de su obra, por lo que…
Gracias a Manolo tamén somos moitos os que puidemos descubrir ou facer medrar o amor a esta terra nosa, xa que el foi deses galegos na diáspora que non deixou de amar a súa terra de orixe, e aínda…
A súa modestia persoal acochaba unha formación humanística e cultural profunda, da que xamais presumiu e que moitos non soubemos valorar ate que nos faltou. Na miña lembranza deixou plasmada a…
É para min motivo da meirande ledicia poder aportar un pequeniño grao de area que axude a dar a coñecer a VIDA E OBRA do que foi excelente poeta galego, MANOLO RODRIGUEZ LOPEZ, o poeta obreiro, o…
NA AGRADECIDA LEMBRANZA
¡Abondarán as palabras!
amigo, para dicirche
-hoxe
novamente entalados
nas mesmas dores
numerosas de noutrora-
que che debo una…
Sabede, os que isto ledes, que Manuel Oreste era para min un home que sempre estaba e sempre viña. Sabede que estaba presente aínda no lonxe, porque non saía da Terra, ...quero dicir que non…
Foi animador constante da vida cultural galega en Barcelona, mestre de tantos no exercicio da galeguidade, excelente poeta e narrador e, por riba de todo, un galego dos "bós e xenerosos" ¡Que Deus…
A Manuel Rodríguez López e a min xuntounos unha vez o Méndez Ferrín no seu luminoso libro DE PONDAL A NOVONEYRA: nos somos, segundo o mestre, dous dos poetas galegos modernos do suburbio e da…
Manuel Rodríguez vive para sempre entre nós, pois acadou a inmortalidade co seu labor. Aquí está a confirmación do dito: dous lustros despois, gracias ás súas inquedanzas e recollendo a súa…
Foise sendo moi neno a Barcelona para disfrutar da compaña dos seus pais. A este respecto e tendo en conta a súa tenra idade ben se pode afirmar que Manuel Oreste Rodríguez López é un emigrante…
Manuel Rodríguez vive para sempre entre nós, pois acadou a inmortalidade co seu labor. Aquí está a confirmación do dito: dous lustros despois, gracias ás súas inquedanzas e recollendo a súa…
A Manuel Rodríguez López e a min xuntounos unha vez o Méndez Ferrín no seu luminoso libro DE PONDAL A NOVONEYRA: nos somos, segundo o mestre, dous dos poetas galegos modernos do suburbio e da…
Nese agradecemento sempre incardino a figura de don Manuel Rodríguez López, xa que non concibiría a colectividade galega de Cataluña sen as súas crónicas daquelpresente que relatou para a prensa e…
Manuel Rodríguez vive para sempre entre nós, pois acadou a inmortalidade co seu labor. Aquí está a confirmación do dito: dous lustros despois, gracias ás súas inquedanzas e recollendo a súa…
Os pobos de emigrantes, como Galicia, síntense presentes nos longos camiños do mundo. Nas comunidades que axuntan ós fillos na diáspora atópanse sempre persoeiros que levan a elas e manteñen acesa…
Benquerido amigo entre nós, poeta popular acreditado, excelente cultivador dun idioma castizo, home de ben en todos os sensos.
MANUEL RODRÍGUEZ LÓPEZ (In memoriam)
Manolo, Irmán,
que nos deixaches
os teus poemas,
a tua verba,
a túa man.
Xa escrito en pedra
debería estar,…
Sabede, os que isto ledes, que Manuel Oreste era para min un home que sempre estaba e sempre viña. Sabede que estaba presente aínda no lonxe, porque non saía da Terra, ...quero dicir que non…
Benquerido amigo entre nós, poeta popular acreditado, excelente cultivador dun idioma castizo, home de ben en todos os sensos.
Hai uns días que nos deixou Manolo Rodríguez López, “Oreste”, como soía afirmar moitos dos seus artigos xornalísticos, un home do que, recurrindo ó tópico machadiano, habería que dicir que era “no…
Benquerido amigo entre nós, poeta popular acreditado, excelente cultivador dun idioma castizo, home de ben en todos os sensos.
É daquela, con 16 ou 17 anos de idade, cando por Paco Campos (entón crítico literario do diario El Progreso) chega ás miñas mans o segundo libro publicado de Manuel Rodríguez López: “Saudade no…
NA AGRADECIDA LEMBRANZA
¡Abondarán as palabras!
amigo, para dicirche
-hoxe
novamente entalados
nas mesmas dores
numerosas de noutrora-
que che debo una…
Os grandes temas deste autor son dous: a evocación do pasado, da infancia e da aldea (tema común con Celso Emilio Ferreiro, Díaz Castro e outros poetas menores), e a diatriba contra a cidade, o…
É daquela, con 16 ou 17 anos de idade, cando por Paco Campos (entón crítico literario do diario El Progreso) chega ás miñas mans o segundo libro publicado de Manuel Rodríguez López: “Saudade no…
Hai uns días que nos deixou Manolo Rodríguez López, “Oreste”, como soía afirmar moitos dos seus artigos xornalísticos, un home do que, recurrindo ó tópico machadiano, habería que dicir que era “no…
Este que tendes nestas páxinas é Manuel Rodríguez López de corpo enteiro: co seu amor á aldea, coa súa inxenuidade (grata e non pouca), co seu estupendo dominio do galego das terras de Sarria, coa…
Manolo era o compañeiro que sabías non che había fallar nunca e que sempre sabía estar no seu posto. O seu posto non era outro có de avivecedor da vida galega en tódolos eidos. A súa ausencia…
Foi animador constante da vida cultural galega en Barcelona, mestre de tantos no exercicio da galeguidade, excelente poeta e narrador e, por riba de todo, un galego dos "bós e xenerosos" ¡Que Deus…
Galego de nacemento e de corazón e catalán de adopción, poeta da nosa lingua e coñecedor a fondo da catalana, con ampla formación humanística e coñecemento da cultura e mitoloxía clásicas...
Sabede, os que isto ledes, que Manuel Oreste era para min un home que sempre estaba e sempre viña. Sabede que estaba presente aínda no lonxe, porque non saía da Terra, ...quero dicir que non…
O seu mundo está dominado por unha nota nostálxico-evocativa da matria da infacia e da adolescencia, unha nota ético-condenatoria da inxusticia social que rexe na súa vida -esprotación do traballo…
Este que tendes nestas páxinas é Manuel Rodríguez López de corpo enteiro: co seu amor á aldea, coa súa inxenuidade (grata e non pouca), co seu estupendo dominio do galego das terras de Sarria, coa…
A súa modestia persoal acochaba unha formación humanística e cultural profunda, da que xamais presumiu e que moitos non soubemos valorar ate que nos faltou. Na miña lembranza deixou plasmada a…
Lembrarei sempre de Manolo a súa amistade, e a súa ilusión. Ilusión pola que viaxou por toda Galicia con Fole e con Benxamín Andrade para que o vello e xenial escritor recorrese o país. Ilusión…
Foi animador constante da vida cultural galega en Barcelona, mestre de tantos no exercicio da galeguidade, excelente poeta e narrador e, por riba de todo, un galego dos "bós e xenerosos" ¡Que Deus…
NA AGRADECIDA LEMBRANZA
¡Abondarán as palabras!
amigo, para dicirche
-hoxe
novamente entalados
nas mesmas dores
numerosas de noutrora-
que che debo una…
Manolo sempre foi fiel ao verbo galego. Os dous alimentamos coherencia proletaria, discurso de fábrica desde diversas perspectivas, el era mais pacífico, eu mais contundente e radical. Pese a isto…
MANUEL RODRÍGUEZ LÓPEZ (In memoriam)
Manolo, Irmán,
que nos deixaches
os teus poemas,
a tua verba,
a túa man.
Xa escrito en pedra
debería estar,…
Os pobos de emigrantes, como Galicia, síntense presentes nos longos camiños do mundo. Nas comunidades que axuntan ós fillos na diáspora atópanse sempre persoeiros que levan a elas e manteñen acesa…
Os pobos de emigrantes, como Galicia, síntense presentes nos longos camiños do mundo. Nas comunidades que axuntan ós fillos na diáspora atópanse sempre persoeiros que levan a elas e manteñen acesa…
Gracias a todos por la web de Manuel, en contados casos, los familiares o herederos de poetas son tan generosos en la difusión o se molestan en dejar constancia para siempre de su obra, por lo que…
Entre as súas moitas virtudes destacarei a súa fidelidade. Era un home co que sempre podías contar, sen ter nengunha dúbida de que fallara, e sen agardar nada a cambio. Un home ó que eu considero…
Os grandes temas deste autor son dous: a evocación do pasado, da infancia e da aldea (tema común con Celso Emilio Ferreiro, Díaz Castro e outros poetas menores), e a diatriba contra a cidade, o…
O poeta de Paradela (Lugo), Manuel Oreste Rodríguez López (1934/1990) pertence á caste e cerne dos que, ao través da longa e fermosa historia de Galiza, se decidiron a amar, a fondo perdido, á súa…
O seu mundo está dominado por unha nota nostálxico-evocativa da matria da infacia e da adolescencia, unha nota ético-condenatoria da inxusticia social que rexe na súa vida -esprotación do traballo…
O poeta de Paradela (Lugo), Manuel Oreste Rodríguez López (1934/1990) pertence á caste e cerne dos que, ao través da longa e fermosa historia de Galiza, se decidiron a amar, a fondo perdido, á súa…
É daquela, con 16 ou 17 anos de idade, cando por Paco Campos (entón crítico literario do diario El Progreso) chega ás miñas mans o segundo libro publicado de Manuel Rodríguez López: “Saudade no…
Lembrarei sempre de Manolo a súa amistade, e a súa ilusión. Ilusión pola que viaxou por toda Galicia con Fole e con Benxamín Andrade para que o vello e xenial escritor recorrese o país. Ilusión…
Lembrarei sempre de Manolo a súa amistade, e a súa ilusión. Ilusión pola que viaxou por toda Galicia con Fole e con Benxamín Andrade para que o vello e xenial escritor recorrese o país. Ilusión…
É daquela, con 16 ou 17 anos de idade, cando por Paco Campos (entón crítico literario do diario El Progreso) chega ás miñas mans o segundo libro publicado de Manuel Rodríguez López: “Saudade no…
O seu mundo está dominado por unha nota nostálxico-evocativa da matria da infacia e da adolescencia, unha nota ético-condenatoria da inxusticia social que rexe na súa vida -esprotación do traballo…
Coñecín a Manolo nos anos 60-70, na Praza Real de Barcelona, onde se celebraban os mercados dominicais de Filatelia e Numismática, afición común de ámbolos dous. Ó saber que eu era de Lugo e que…
Entre as súas moitas virtudes destacarei a súa fidelidade. Era un home co que sempre podías contar, sen ter nengunha dúbida de que fallara, e sen agardar nada a cambio. Un home ó que eu considero…
Os pobos de emigrantes, como Galicia, síntense presentes nos longos camiños do mundo. Nas comunidades que axuntan ós fillos na diáspora atópanse sempre persoeiros que levan a elas e manteñen acesa…
Convertíuse nun comunicador do vivir cotián dos galegos do exterior, da emigración, da diáspora, a quenes retratou nos seus libros "Galegos en Catalunya". Alleo á liña espida dos intereses…
Convertíuse nun comunicador do vivir cotián dos galegos do exterior, da emigración, da diáspora, a quenes retratou nos seus libros "Galegos en Catalunya". Alleo á liña espida dos intereses…
NA AGRADECIDA LEMBRANZA
¡Abondarán as palabras!
amigo, para dicirche
-hoxe
novamente entalados
nas mesmas dores
numerosas de noutrora-
que che debo una…
Manolo era o compañeiro que sabías non che había fallar nunca e que sempre sabía estar no seu posto. O seu posto non era outro có de avivecedor da vida galega en tódolos eidos. A súa ausencia…
Coñecín a Manolo nos anos 60-70, na Praza Real de Barcelona, onde se celebraban os mercados dominicais de Filatelia e Numismática, afición común de ámbolos dous. Ó saber que eu era de Lugo e que…
Entre as súas moitas virtudes destacarei a súa fidelidade. Era un home co que sempre podías contar, sen ter nengunha dúbida de que fallara, e sen agardar nada a cambio. Un home ó que eu considero…
MANUEL RODRÍGUEZ LÓPEZ (In memoriam)
Manolo, Irmán,
que nos deixaches
os teus poemas,
a tua verba,
a túa man.
Xa escrito en pedra
debería estar,…
Gracias a Manolo tamén somos moitos os que puidemos descubrir ou facer medrar o amor a esta terra nosa, xa que el foi deses galegos na diáspora que non deixou de amar a súa terra de orixe, e aínda…
Manolo, eu aprecieite, valoreite, lin os teus libros, chorei, preguei... coido que te amei. Agardo facer méritos aquí, para poder volver a vernos aló, no máis alto, onde están as persoas boas coma…
Nese agradecemento sempre incardino a figura de don Manuel Rodríguez López, xa que non concibiría a colectividade galega de Cataluña sen as súas crónicas daquelpresente que relatou para a prensa e…
MANUEL RODRÍGUEZ LÓPEZ (In memoriam)
Manolo, Irmán,
que nos deixaches
os teus poemas,
a tua verba,
a túa man.
Xa escrito en pedra
debería estar,…
Hai uns días que nos deixou Manolo Rodríguez López, “Oreste”, como soía afirmar moitos dos seus artigos xornalísticos, un home do que, recurrindo ó tópico machadiano, habería que dicir que era “no…
Foise sendo moi neno a Barcelona para disfrutar da compaña dos seus pais. A este respecto e tendo en conta a súa tenra idade ben se pode afirmar que Manuel Oreste Rodríguez López é un emigrante…
Sabede, os que isto ledes, que Manuel Oreste era para min un home que sempre estaba e sempre viña. Sabede que estaba presente aínda no lonxe, porque non saía da Terra, ...quero dicir que non…
A súa modestia persoal acochaba unha formación humanística e cultural profunda, da que xamais presumiu e que moitos non soubemos valorar ate que nos faltou. Na miña lembranza deixou plasmada a…
Hai uns días que nos deixou Manolo Rodríguez López, “Oreste”, como soía afirmar moitos dos seus artigos xornalísticos, un home do que, recurrindo ó tópico machadiano, habería que dicir que era “no…
Manolo, eu aprecieite, valoreite, lin os teus libros, chorei, preguei... coido que te amei. Agardo facer méritos aquí, para poder volver a vernos aló, no máis alto, onde están as persoas boas coma…
Nese agradecemento sempre incardino a figura de don Manuel Rodríguez López, xa que non concibiría a colectividade galega de Cataluña sen as súas crónicas daquelpresente que relatou para a prensa e…
Os grandes temas deste autor son dous: a evocación do pasado, da infancia e da aldea (tema común con Celso Emilio Ferreiro, Díaz Castro e outros poetas menores), e a diatriba contra a cidade, o…
Convertíuse nun comunicador do vivir cotián dos galegos do exterior, da emigración, da diáspora, a quenes retratou nos seus libros "Galegos en Catalunya". Alleo á liña espida dos intereses…
Galego de nacemento e de corazón e catalán de adopción, poeta da nosa lingua e coñecedor a fondo da catalana, con ampla formación humanística e coñecemento da cultura e mitoloxía clásicas...
Eu persoalmente coñecín a Manolo e entrei no seu círculo de amigos só nos últimos anos da súa vida con residencia aquí en Lugo. Pero xa moito antes sabía de el e das súas singulares cualidades de…
Entre as súas moitas virtudes destacarei a súa fidelidade. Era un home co que sempre podías contar, sen ter nengunha dúbida de que fallara, e sen agardar nada a cambio. Un home ó que eu considero…
Gracias a todos por la web de Manuel, en contados casos, los familiares o herederos de poetas son tan generosos en la difusión o se molestan en dejar constancia para siempre de su obra, por lo que…
Este que tendes nestas páxinas é Manuel Rodríguez López de corpo enteiro: co seu amor á aldea, coa súa inxenuidade (grata e non pouca), co seu estupendo dominio do galego das terras de Sarria, coa…
Foi animador constante da vida cultural galega en Barcelona, mestre de tantos no exercicio da galeguidade, excelente poeta e narrador e, por riba de todo, un galego dos "bós e xenerosos" ¡Que Deus…
O seu mundo está dominado por unha nota nostálxico-evocativa da matria da infacia e da adolescencia, unha nota ético-condenatoria da inxusticia social que rexe na súa vida -esprotación do traballo…
É para min motivo da meirande ledicia poder aportar un pequeniño grao de area que axude a dar a coñecer a VIDA E OBRA do que foi excelente poeta galego, MANOLO RODRIGUEZ LOPEZ, o poeta obreiro, o…
Gracias a Manolo tamén somos moitos os que puidemos descubrir ou facer medrar o amor a esta terra nosa, xa que el foi deses galegos na diáspora que non deixou de amar a súa terra de orixe, e aínda…
Este que tendes nestas páxinas é Manuel Rodríguez López de corpo enteiro: co seu amor á aldea, coa súa inxenuidade (grata e non pouca), co seu estupendo dominio do galego das terras de Sarria, coa…
Lembrarei sempre de Manolo a súa amistade, e a súa ilusión. Ilusión pola que viaxou por toda Galicia con Fole e con Benxamín Andrade para que o vello e xenial escritor recorrese o país. Ilusión…
Manolo, eu aprecieite, valoreite, lin os teus libros, chorei, preguei... coido que te amei. Agardo facer méritos aquí, para poder volver a vernos aló, no máis alto, onde están as persoas boas coma…
Manolo era o compañeiro que sabías non che había fallar nunca e que sempre sabía estar no seu posto. O seu posto non era outro có de avivecedor da vida galega en tódolos eidos. A súa ausencia…
Manolo sempre foi fiel ao verbo galego. Os dous alimentamos coherencia proletaria, discurso de fábrica desde diversas perspectivas, el era mais pacífico, eu mais contundente e radical. Pese a isto…
Coñecín a Manolo nos anos 60-70, na Praza Real de Barcelona, onde se celebraban os mercados dominicais de Filatelia e Numismática, afición común de ámbolos dous. Ó saber que eu era de Lugo e que…
Galego de nacemento e de corazón e catalán de adopción, poeta da nosa lingua e coñecedor a fondo da catalana, con ampla formación humanística e coñecemento da cultura e mitoloxía clásicas...
Eu persoalmente coñecín a Manolo e entrei no seu círculo de amigos só nos últimos anos da súa vida con residencia aquí en Lugo. Pero xa moito antes sabía de el e das súas singulares cualidades de…
Manolo sempre foi fiel ao verbo galego. Os dous alimentamos coherencia proletaria, discurso de fábrica desde diversas perspectivas, el era mais pacífico, eu mais contundente e radical. Pese a isto…
É para min motivo da meirande ledicia poder aportar un pequeniño grao de area que axude a dar a coñecer a VIDA E OBRA do que foi excelente poeta galego, MANOLO RODRIGUEZ LOPEZ, o poeta obreiro, o…
Gracias a Manolo tamén somos moitos os que puidemos descubrir ou facer medrar o amor a esta terra nosa, xa que el foi deses galegos na diáspora que non deixou de amar a súa terra de orixe, e aínda…
Eu persoalmente coñecín a Manolo e entrei no seu círculo de amigos só nos últimos anos da súa vida con residencia aquí en Lugo. Pero xa moito antes sabía de el e das súas singulares cualidades de…
A súa modestia persoal acochaba unha formación humanística e cultural profunda, da que xamais presumiu e que moitos non soubemos valorar ate que nos faltou. Na miña lembranza deixou plasmada a…
Manolo sempre foi fiel ao verbo galego. Os dous alimentamos coherencia proletaria, discurso de fábrica desde diversas perspectivas, el era mais pacífico, eu mais contundente e radical. Pese a isto…
Coñecín a Manolo nos anos 60-70, na Praza Real de Barcelona, onde se celebraban os mercados dominicais de Filatelia e Numismática, afición común de ámbolos dous. Ó saber que eu era de Lugo e que…
A Manuel Rodríguez López e a min xuntounos unha vez o Méndez Ferrín no seu luminoso libro DE PONDAL A NOVONEYRA: nos somos, segundo o mestre, dous dos poetas galegos modernos do suburbio e da…
O poeta de Paradela (Lugo), Manuel Oreste Rodríguez López (1934/1990) pertence á caste e cerne dos que, ao través da longa e fermosa historia de Galiza, se decidiron a amar, a fondo perdido, á súa…
Manolo, eu aprecieite, valoreite, lin os teus libros, chorei, preguei... coido que te amei. Agardo facer méritos aquí, para poder volver a vernos aló, no máis alto, onde están as persoas boas coma…
Gracias a todos por la web de Manuel, en contados casos, los familiares o herederos de poetas son tan generosos en la difusión o se molestan en dejar constancia para siempre de su obra, por lo que…
Manuel Rodríguez vive para sempre entre nós, pois acadou a inmortalidade co seu labor. Aquí está a confirmación do dito: dous lustros despois, gracias ás súas inquedanzas e recollendo a súa…
O poeta de Paradela (Lugo), Manuel Oreste Rodríguez López (1934/1990) pertence á caste e cerne dos que, ao través da longa e fermosa historia de Galiza, se decidiron a amar, a fondo perdido, á súa…
Galego de nacemento e de corazón e catalán de adopción, poeta da nosa lingua e coñecedor a fondo da catalana, con ampla formación humanística e coñecemento da cultura e mitoloxía clásicas...
Eu persoalmente coñecín a Manolo e entrei no seu círculo de amigos só nos últimos anos da súa vida con residencia aquí en Lugo. Pero xa moito antes sabía de el e das súas singulares cualidades de…
Benquerido amigo entre nós, poeta popular acreditado, excelente cultivador dun idioma castizo, home de ben en todos os sensos.
Manolo era o compañeiro que sabías non che había fallar nunca e que sempre sabía estar no seu posto. O seu posto non era outro có de avivecedor da vida galega en tódolos eidos. A súa ausencia…
Foise sendo moi neno a Barcelona para disfrutar da compaña dos seus pais. A este respecto e tendo en conta a súa tenra idade ben se pode afirmar que Manuel Oreste Rodríguez López é un emigrante…
Os grandes temas deste autor son dous: a evocación do pasado, da infancia e da aldea (tema común con Celso Emilio Ferreiro, Díaz Castro e outros poetas menores), e a diatriba contra a cidade, o…
É para min motivo da meirande ledicia poder aportar un pequeniño grao de area que axude a dar a coñecer a VIDA E OBRA do que foi excelente poeta galego, MANOLO RODRIGUEZ LOPEZ, o poeta obreiro, o…
A Manuel Rodríguez López e a min xuntounos unha vez o Méndez Ferrín no seu luminoso libro DE PONDAL A NOVONEYRA: nos somos, segundo o mestre, dous dos poetas galegos modernos do suburbio e da…
Foise sendo moi neno a Barcelona para disfrutar da compaña dos seus pais. A este respecto e tendo en conta a súa tenra idade ben se pode afirmar que Manuel Oreste Rodríguez López é un emigrante…